هوش مصنوعی: این شعر عرفانی درباره عشق الهی و مراحل سلوک عرفانی است. شاعر بیان می‌کند که عشق حقیقی نیازمند بینش عمیق، گذر از حجاب‌های وجودی و فنا در معشوق است. همچنین اشاره می‌کند که عشق واقعی درمان دردها و راه رسیدن به حیات جاودان است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر نیازمند درک و بلوغ فکری است که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک می‌شود. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده عرفانی برای مخاطبان کم‌سن مناسب نیست.

شمارهٔ ۱۸

دلم در آرزوی عشق روی جانانست
بعشق می نرسم این همه بلا زانست

همه ازین سوی عشقست هر چه رنج و بلاست
چو جان بعشق گروکشت کار اسانست

چو اهل عشق نباشی و لاف عشق زنی
تو آن کمال شناسی و عین نقصانست

نخست شرط ره عشق دیدة بیناست
که عشق چهرة خوبان نه کار کورانست

چو دیده ور شدی آنگه حجاب بسیارست
که شرح هر یک از آنها ببایدت دانست

چو از حجاب بروتی برون شدی یک یک
حجاب هستی تو صد هزار چندانست

چو هستی تو ز پیش تو رخت بر بندد
کلوخ آینة حسن روی جانانست

چو در سراچۀ عشق آمدی ز مدخل صدق
گناه طاعت محضست و کفر ایمانست

غمان بیهده از دل بعشق دفع شود
چو عشق صدق بود درد عین درمانست

بجان عشق توان زنده جاودان بودن
خنک دلی که حیاتش بلطف این جانست



تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.