هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات به ستایش معشوق می‌پردازد و از عشق و حیرت خود در برابر صفات بی‌نظیر او سخن می‌گوید. او از لطف و زیبایی معشوق چنان متحیر است که عقلش در توصیف او درمانده شده و هر لحظه بیشتر در اندیشه‌ی او غرق می‌شود.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مضامین عاشقانه‌ی عمیق و استفاده از استعاره‌های ادبی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، این نوع شعر معمولاً برای مخاطبانی با درک ادبی بالاتر مناسب است.
شمارهٔ ۱۷۸
ای جان و جهانرا مدد از لطف و دمت
حیران شده عقل از صفت و بیش و کمت
روزی صد بار همچو زلف بخمت
اندیشه فرو رفته ز سر تا قدمت
حیران شده عقل از صفت و بیش و کمت
روزی صد بار همچو زلف بخمت
اندیشه فرو رفته ز سر تا قدمت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
