۲۴۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷۹

ای جان جهان را مدد از لطف دمت
حیران شده عقل از صفت بیش و کمت

روزی صدبار همچو زلف بخدمت
اندیشه ز سر رفته فرو تا قدمت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.