هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از ناپایداری زندگی و جوانی می‌گوید و بیان می‌کند که مرگ بی‌رحم، حتی جوانان را نیز در اوج شادابی و سرزندگی از بین می‌برد. او از جدا شدن از عزیزان و ناعادلانه بودن این جدایی گلایه می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی درباره مرگ و ناپایداری زندگی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال سنگین یا ناراحت‌کننده باشد. درک این مفاهیم نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۷۹ - وله ایضاً
چگونه در چمن خوشدلی کنم پرواز
که مرغ عیش مرا روزگار پر ببرید
دو شاخ هر دو ز یک اصل رسته بر یکجای
بتیغ قهر اجل مان ز یکدیگر ببرید
بنوجوانی ببرسید شاخ عمرش مرگ
اگرچه رسم نبودست شاخ تر ببرید
اگرچه منزل ما در سفر برابر بود
ولیک آنکه جوان بود زودتر ببرید
که مرغ عیش مرا روزگار پر ببرید
دو شاخ هر دو ز یک اصل رسته بر یکجای
بتیغ قهر اجل مان ز یکدیگر ببرید
بنوجوانی ببرسید شاخ عمرش مرگ
اگرچه رسم نبودست شاخ تر ببرید
اگرچه منزل ما در سفر برابر بود
ولیک آنکه جوان بود زودتر ببرید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۸ - وله ایضاً
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۰ - وقال ایضاً یمدحه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
