هوش مصنوعی:
متن به دو شخصیت، مزدقانی و ممسکی، اشاره دارد. مزدقانی ادعا می‌کند که از مال حلال استفاده می‌کند، اما شاعر در این ادعا تردید دارد و می‌پرسد که مزدقانی چه مالی دارد و آیا واقعاً حلال است؟ در مقابل، ممسکی از نان خود می‌خورد که به دلیل اضطرار، حرام برای او حلال شده است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم انتقادی و اخلاقی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، بحث دربارهٔ حلال و حرام و اضطرار ممکن است برای کودکان پیچیده باشد.
شمارهٔ ۱۲۶ - وله ایضاً
زمزدقانی باور کنم اگر گوید
که من بخانۀ خودمی خورم طعام حلال
نه آنکه مال حلالست مزدقانی را
کدام مال که او دارد و کدام حلال؟
ولی زممسکی آنگاه نان خویش خورد
کز اضطرار مراورا بود حرام حلال
که من بخانۀ خودمی خورم طعام حلال
نه آنکه مال حلالست مزدقانی را
کدام مال که او دارد و کدام حلال؟
ولی زممسکی آنگاه نان خویش خورد
کز اضطرار مراورا بود حرام حلال
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۵ - وله ایضا یمدحه و یهنّیه بالزّفاف
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۷ - کتب الیه بعض اصد قائه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
