۲۴۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۳ - ایضا له

مخدوم بزرگ، صدر منعم
ای پایۀ تو ورای القاب

مظلومم و هیچ یاورم نیست
کار من دلشکسته دریاب

من کد یه کنم به شعر و بخشش
از من ببرد بزرگ اصحاب

این نیست کفایتی ولیکن
ننگ سلفست و عار اعقاب

گر تو نرسی مرا بفریاد
پس ما و شب دراز و محراب

دانم بکند عزیز وهّاب
دفع ستم عزیز نهاب
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲ - ایضا له
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.