هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از عظمت و جاه و جلال شخصی خاص سخن می‌گوید و تأثیرات وجود او را بر جهان و زندگی خود توصیف می‌کند. شاعر از دردها و رنج‌های درونی خود می‌گوید و بیان می‌کند که با وجود خدمت به این شخص، هنوز احساس ناخوشایندی دارد. همچنین، او از گذشت زمان و تغییر شرایط زندگی خود سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار خواهد بود. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۳۵ - و له ایپاً

زهی بلند جنایی که سایۀ جاهت
همیشه بر سر خورشید آسمان گردست

بروزگار تو مه شد بشب روی منسوب
زهیبت تور رخش زان چو زعفران زردست

زآفتابش اگرچه هزار دلگرمیست
بنزد خاطر تو صبحدم همان سردست

بر اندر دیدۀ منت سیل بر جهان و هنوز
میان شادی و طبعم همان چنان گردست

ز بس که در دل من دردهای بسیارست
نمی توانم گفتن مرا فلان در دست

اگر چه بنده ز آثار بی عنایتیت
ز هرچه شغل و عمل بود این زمان فردست

ز خاک پای تو بیزارم ار کسی هرگز
چو بنده خدمت تو از میان جان کردست

دوسال شد که زحرمان همی زند نشخوار
زنعمتی که ازین پیش در جهان خوردست

زگلستان عزایت چو قسم من خوارست
مرا در آنچه که در دست دیگران ور دست؟

حکایت من و این کارنامه ها اکنون
همایون کلید در جامعه دان و آن مردست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.