۲۴۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۵۷ - وله ایضا

بزگوارا هر چند طبع من در نظر
به رتبتیست که افلاک زیر پایة اوست

ز روزگار به حالیست هر چه رسواتر
و گر چه پردة نام نکو وقایة اوست

من این چنین و خداوند جاه و مال شده
کسی که دزدی اشعار بنده مایة اوست

همای سایه فکن این چنین بود که منم
خود استخوان خورد و ملک زیر سایة اوست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸ - ایضا له
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.