هوش مصنوعی:
شاعر از وضعیت ناگوار هنرمندان در زمانه خود شکایت می‌کند و بیان می‌کند که با وجود هنر، هنرمندان در فقر و نکبت به سر می‌برند. او شکرگزار است که حداقل بهره‌ای هرچند اندک از هنر دارد و از آسمان می‌خواهد که از او دوری کند و به هر کجا که می‌خواهد برود.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین انتقادی و اجتماعی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه کافی از زندگی دارد. همچنین ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۵۹ - ایضا له
همه در پای مرگ پست شدند
هر کجا در زمانه پر هنریست
با چنین نکبت هنرمندان
وای آن کز هنر برو اثریست
شکرها می کنم که گر چه مرا
از هنر بهره ییست مختصریست
آسمانا ز من فراتر دار
برو جان هر کجا که خریست
هر کجا در زمانه پر هنریست
با چنین نکبت هنرمندان
وای آن کز هنر برو اثریست
شکرها می کنم که گر چه مرا
از هنر بهره ییست مختصریست
آسمانا ز من فراتر دار
برو جان هر کجا که خریست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸ - ایضا له
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰ - ایضا له
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
