هوش مصنوعی:
این متن دربارهٔ هجوگویی و پیامدهای آن است. شاعر بیان می‌کند که هجوگویی اگرچه ممکن است پسندیده نباشد، اما گاهی ضروری است، به ویژه زمانی که فردی ابزار لازم برای دفاع از خود را ندارد. او همچنین اشاره می‌کند که هجوگویی می‌تواند به عنوان یک درمان برای برخی مشکلات باشد و از نمونه‌های تاریخی مانند رسول خدا و حسّان برای تأیید این موضوع استفاده می‌کند. در نهایت، شاعر هشدار می‌دهد که کسانی که از بخل مفرط رنج می‌برند، هیچ امیدی به آنها نیست.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم اخلاقی و اجتماعی پیچیده‌ای است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، بحث دربارهٔ هجوگویی و پیامدهای آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۰۲ - وله ایضا
هجا گفتن ار چه پسندیده نبود
مبادا کسی کآلت آن ندارد
چه آن شاعری کو هجاگو نباشد
چه شیری که چنگال و دندان ندارد
خداوند امساک را هست دردی
که الّا هجا هیچ درمان ندارد
چو نفرین بود بولهب را زایزد
مرا هجو گفتن پشیمان ندارد
رسول اهجهم داد فرمان به حسّان
وزو هیچ مدّاح فرمان ندارد
مر این غرزنان را که از بخل مفرط
کس امّید چیزی از ایشان ندارد
اگر هجو گویی در این گردن من
که هرگز زیانی به ایمان ندارد
حروف هجا گر نخوانند از اوّل
کس اندر جهان خود دبستان ندارد
مبادا کسی کآلت آن ندارد
چه آن شاعری کو هجاگو نباشد
چه شیری که چنگال و دندان ندارد
خداوند امساک را هست دردی
که الّا هجا هیچ درمان ندارد
چو نفرین بود بولهب را زایزد
مرا هجو گفتن پشیمان ندارد
رسول اهجهم داد فرمان به حسّان
وزو هیچ مدّاح فرمان ندارد
مر این غرزنان را که از بخل مفرط
کس امّید چیزی از ایشان ندارد
اگر هجو گویی در این گردن من
که هرگز زیانی به ایمان ندارد
حروف هجا گر نخوانند از اوّل
کس اندر جهان خود دبستان ندارد
وزن: فعولن فعولن فعولن فعولن (متقارب مثمن سالم)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۱ - ایضا له
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۳ - ایضاً له
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
