هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات به بیان عشق و از خود گذشتگی خود به مخاطب (احتمالاً معشوق یا پروردگار) می‌پردازد. او اشاره می‌کند که برای خدمت به مخاطب، هنرهای مختلفی را پرورش داده و سخنان لطیف (که مانند فرزندان روح هستند) را با زحمت بسیار رشد داده است. در پایان، از مخاطب می‌خواهد که او را از حوادث ناگوار حفظ کند، چرا که در سایه لطف او پرورش یافته است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی پیچیده است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های عمیق (مانند 'بسی بخون جگر') ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۲۴۴ - ایضا له
یزرگوارا دانی که بهر خدمت تو
ز گونه گونه هنرها چه مایه پروردم
لطیفهای سخن را که زادۀ روحند
بسی بخون جگر همچو دایه پروردم
ز آفتاب حوادث نگاه دار مرا
که زیر دامن لطف تو سایه پروردم
ز گونه گونه هنرها چه مایه پروردم
لطیفهای سخن را که زادۀ روحند
بسی بخون جگر همچو دایه پروردم
ز آفتاب حوادث نگاه دار مرا
که زیر دامن لطف تو سایه پروردم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۳ - ایضا له
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۵ - ایضا له
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
