خدایگانا آنی که طاق ایوانت
ز راه قدر و محل باستاره باشد جفت

نماند خصم تو را هیچ مهره در گردون
که دست قهر تو آن را به نوک نیزه نسفت

ز حال و قصّه من بنده آگهی دانم
که پیش رای تو پیداست رازهای نهفت

ز روزگار به روزی نشسته ام نه چنانک
دگر دو شب به یکی جایگه توانم خفت

زمین ز خون قزل ارسلان هنوز گلست
مرا ز حادثه صد گل به تازگی بشکفت

بدین که بر سر من رفت هر کجا باشم
چه شکرها که من از روزگار خواهم گفت

«ظهیرالدین فاریابی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir