هوش مصنوعی: این متن یک شعر ستایش‌آمیز و مدحی است که در آن شاعر با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، قدرت و شکوه پادشاه را توصیف می‌کند. او از عظمت سپاه، فرّ و شکوه حکومت، و تأثیرات مثبت پادشاه بر جهان سخن می‌گوید و خود را بندهٔ کوچک و وفادار او می‌خواند.
رده سنی: 16+ این متن به دلیل استفاده از زبان ادبی پیچیده، استعاره‌های عمیق و مفاهیم تاریخی و سیاسی، برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال مناسب است. درک کامل آن نیاز به دانش ادبی و تاریخی دارد.

شمارهٔ ۶۶

میمون و مبارک است شاها
عزمت که جهان ازوست پر جوش

ای چتر تو را گرفته هر دم
از بهر شرف هوا در آغوش

در موج سپاه ذره فوجت
خورشید سزد به جای چاووش

بیداری دولتت فکنده
در دیده فتنه خواب خرگوش

چون جبهت فرخ تو دیده
مه را بشکسته طرف شب یوش

در مدح تو نفس ناطقه کیست؟
گنگی به زبان عجز خاموش

از بهر مدد به روز رزمت
هر شب شده آسمان زره پوش

اقبال نهاده بر فلک زین
خور غاشیه ات نهاده بر دوش

با دعوی بندگیت گردون
کرده ز هلال حلقه در گوش

مسعود کمینه بنده توست
چون داد به دولتت همه هوش

در مجلس ملک تو ازین پس
بس جام امید گو کند نوش

دیر است که بر امید فردا
بگذاشته ام من امشب و دوش

یادش نکند سعادت ار زانک
بر خاطر شه شود فراموش
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.