ندانی اگر هیچ بویی بری
مقامات میخوارگان سرسری

کسانی که در بی‌خودی دم زنند
جهانی به یک جرعه برهم زنند

ز مستان حق پرس اسرارِ می
که افسرده بیرون نبردست پی

چو در می تلف کردگان ذوق نیست
دل افسردگان را سر شوق نیست

حذر کن ز مستان که رندی به گاه
دو عالم بسوزد به یک برق آه

ز مستان به ظاهر چه بینند باز
همه آن که زیشان کنند احتراز

ز بیرون خرابی شناسند و بس
کمالی دهد از درون هر نفس

برون گر خرابی و ویرانی است
درون سر به سر گنج پنهانی است

خرابی مردان اگر ننگری
ز هر کنج گنجی برون آوری

میازار دل‌های مستان مست
که سرها ببرند بی تیغ و دست