هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از زبان عاشقی است که از درد فراق و هجران معشوق می‌نالد و از او طلب رحمت و شفقت می‌کند. شاعر از عشق به معشوق، رنج‌های عاشقی، و امید به وصال سخن می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که به او توجه کند و رنج‌هایش را تسکین دهد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رنج عاشقی و هجران نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۱۰۱۴

ای عشق تو از بدو کن در جان من
چشمی فکن بر دیده ی گریه گریان من

یک دم قدم بهر عیادت رنجه کن
شوری برآر از کلبه ی احزان من

تا مرده ای زنده کند احسان تو
یا روضه ای دیگر شود زندان من

در خون جانم بی گنه رفتن که چه
زنهار قصد جان مکن ای جان من

بدنامیی باشد که عاشق می کشی
بشنو نصیحت از من ای جانان من

از تو نمی دارم دریغ این نیم جان
زیرا که هم درد تو شد درمان من

هرچ آن نماید با تو از من آن تویی
با من همان گو هیچ دیگر زآن من

جانا به جانت کز پی جور و جفا
بی موجبی بر هم مزن پیمان من

باشد که بر من عاقبت رحم آوری
خشمت نگردد موجب خذلان من

بر لفظت ار نام نزاری بگذرد
دشواری هجران شود آسان من
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.