هوش مصنوعی: شاعر در این متن از توبه و بازگشت به سوی خدا سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که توبه‌اش از روی میل و رغبت بوده، نه از سر اجبار. شاعر تأکید دارد که توبه‌اش پایدار و واقعی است و از توبه‌های سست و موقت دوری می‌کند. همچنین، او از وابستگی به مال و مقام دنیوی نیز توبه کرده و بر اهمیت تقوا و پاکی در مسیر توبه تأکید می‌نماید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی عمیق است که درک آن به بلوغ فکری و شناختی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی مانند توبه، تقوا، و وابستگی‌های دنیوی برای مخاطبان کم‌سن‌وسال ممکن است دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۰۶۴

مرا هاتفی داد ناگاه توبه
بگو گفت استغفرالله توبه

بگفتم ز می توبه کردم خدایا
به رغبت، نکردم به اکراه توبه

شب و روز اورادِ من توبه باشد
سحرگاه توبه، شبان گاه توبه

مرا گفت یاری پراکنده خو کن
نگیرند از سر به هر ماه توبه

اگر نشنوده توبه ی من شهنشه
کنم از جوارِ شهنشاه توبه

نی ام پای بندِ حطامِ مزوّر
هم از مال توبه ، هم از جاه توبه

کنم توبه از توبه ی سست کردن
که محکم نباشد ز برناه توبه

سیاهی برفت و سفیدی درآمد
به تقوی کنون می دهد راه توبه

نزاری ز دشمن ببر یعنی از خود
به نیکی توقّع ز بدخواه توبه
وزن: فعولن فعولن فعولن فعولن (متقارب مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۶۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.