مرا هاتفی داد ناگاه توبه
بگو گفت استغفرالله توبه

بگفتم ز می توبه کردم خدایا
به رغبت، نکردم به اکراه توبه

شب و روز اورادِ من توبه باشد
سحرگاه توبه، شبان گاه توبه

مرا گفت یاری پراکنده خو کن
نگیرند از سر به هر ماه توبه

اگر نشنوده توبه ی من شهنشه
کنم از جوارِ شهنشاه توبه

نی ام پای بندِ حطامِ مزوّر
هم از مال توبه ، هم از جاه توبه

کنم توبه از توبه ی سست کردن
که محکم نباشد ز برناه توبه

سیاهی برفت و سفیدی درآمد
به تقوی کنون می دهد راه توبه

نزاری ز دشمن ببر یعنی از خود
به نیکی توقّع ز بدخواه توبه