هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، با درخواست‌های مکرر از ساقی برای دادن شراب شوق و بوسه‌های پیاله، به بیان احساسات شاعرانه و عرفانی می‌پردازد. شاعر از ساقی می‌خواهد که شراب بدهد، از یار یاد کند و به مستی و عشق اشاره دارد. همچنین، در پایان شعر، به یاد بساط مجلس شاه و شراب شوق اشاره می‌شود.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌های به مستی و شراب نیازمند سطحی از بلوغ فکری برای درک صحیح است.

شمارهٔ ۱۰۷۸

ساقی میِ شوق ناک در ده
بر سرکش و ده به دست و سر ده

نقل از لب یار خوش تر آید
از پسته ی خویشتن شکر ده

جانی ز دهان جام بستان
بوسی به لبِ پیاله بر ده

بر دستِ گریز پای نه جام
عذرش منیوش تا به سر ده

ور پاک بخورد و جرعه نگذاشت
در حال بدو یکی دگر ده

ور مست به خانه می رود باز
تکلیف مکن برو گذر ده

مشنو ز غرامتی بهانه
گو قصه مکن دراز زر ده

ور بی نمکی بود گران جان
بر خیز و سبک سرش به در ده

تا جذب پیاله یی توان کرد
از اولِ روز ما حضر ده

ترتیب چنین نگاه میدار
گه اندک و گاه بیشتر ده

پیغام فرست سوی منظور
گو باز مجالِ یک نظر ده

با پیک صبا بگوی کای باد
ما را ز مقام او خبر ده

من بعد سخن مگو نزاری
ترکِ سخنان مختصر ده

بر یاد بساط مجلس شاه
بر خیز و شراب شوق در ده
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.