هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات شاعر در برابر ملامت‌ها و دشمنی‌هاست. او از دردها و رنج‌های خود می‌گوید و از خداوند طلب یاری می‌کند. شاعر همچنین از بی‌توجهی اطرافیان و عدم درک دردهایش شکایت دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و اجتماعی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از عبارات ممکن است برای مخاطبان جوانتر سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۴

کی حرف ملامت شکند خاطر ما را؟
خصمی به چراغم نبود باد صبا را

در سایه دیوار خودم خفته غمی نیست
گر بر سر من سایه نیفتاد هما را

یا منع من از دیدن رویش منمایید
یا دیده گشایید و ببینید خدا را

گردیده بلا رام مبادا رمد از دل
زنهار به دردم مکن اظهار دوا را

یا رب ز چه از خرمن ما برنکند دود
برقی که بسوزد به دل خاک گیا را

بر چهره ز خوناب کسی رنگ نبیند
گر ناخن غیرت نخراشد دل ما را

احباب تسلی به خیال تو نگشتند
انصاف صلایی نزد این مشت گدا را
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.