هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق شاعر از ناامیدی، رنج عشق ناکام، و دردهای روحی است. شاعر از بی‌اعتنایی معشوق و تحقیر شدن در چشم دیگران شکایت دارد، اما همچنان به عشق و وفاداری خود پایبند است. او از دردها و زخم‌های عشق می‌گوید و آرزو می‌کند که با اشک‌هایش پاک شود.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاطفی عمیق، ناامیدی و رنج عشق است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال سنگین یا نامفهوم باشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات و مفاهیم انتزاعی دارد.

شمارهٔ ۲۷

ناگفته ماند صد سخن آرزو مرا
لب بسته ناامیدی ازین گفتگو مرا

در چشم خلق بس که مرا خوار کرده‌ای
نشناسد آب روی، کس از آب جو مرا

دور از تو کار خنجر الماس می‌کند
ساقی گر آب خضر کند در گلو مرا

من دل به خال و خط ندهم مهر پیشه کن
بلبل نیم که مست کند رنگ و بو مرا

پیمان ما به باده درست است داده‌اند
روز نخست دست به دست سبو مرا

خوردم هزار زخم نمایان ز تیر او
هرگز نبود لطف چنین، چشم ازو مرا

قدسی چه حال است که آلوده‌تر شوم
هرچند آب دیده کند شستشو مرا
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.