هوش مصنوعی: این شعر از حافظ است و مضامین عرفانی، عاشقانه و اخلاقی را در بر می‌گیرد. شاعر از مستی و عشق سخن می‌گوید و به بلبلی مست و گلستانی پرگل اشاره می‌کند. او از سرنوشت پریشان خود می‌نالد و عشق را بلایی می‌داند که تنها جان او تاب تحمل آن را دارد. همچنین، شاعر به نقش چشم و دیدار محبوب اشاره کرده و از جلوه‌های طبیعت در مقایسه با جلوه محبوب سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به مستی و مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی نیازمند درک و بلوغ فکری است که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.

شمارهٔ ۶۰

هرکه امشب می نمی‌نوشد به ما منسوب نیست
پارسا در حلقه مستان نشستن خوب نیست

در چنین فصلی که بلبل مست و گلشن پرگل است
گر همه پیمانه عمرست خالی خوب نیست

سرنوشتم را قضا از بس پریشان زد رقم
هرکه خواندش گفت مضمونی درین مکتوب نیست

کام‌جویان رشک بر حال زلیخا می‌برند
چشم ما جز در قفای گریه یعقوب نیست

در بیابان تمنا هر ندم دیوانه‌ایست
لیک مجنون تو بودن کار هر مجذوب نیست

ابتلای عشق را مپسند جز بر جان من
در بلا هر جورکش را طاقت ایوب نیست

نقش چشم خویش بر بال کبوتر می‌کشم
طالب دیدار را زین خوب‌تر مکتوب نیست

تا از دل خون پر بود مگذار خالی دیده را
شیشه تا پر مِی بود پیمانه خالی خوب نیست

از سر کوی تو قدسی سوی گلشن کی رود؟
جلوه سرو و سمن چون جلوه محبوب نیست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.