هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به موضوع عشق حقیقی و مجازی، رنج‌ها و بلایای عشق، و اهمیت جاذبه عشق در رسیدن به مقصود می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند خواری و عزت در عشق، نیاز و اشک، و تأثیر عشق بر دل سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۸۷

باغی که گلش بو ندهد عشق مجازست
تخمی که کسش برنخورد، اشک نیازست

خواری و عزیزی به هم آمیخته در عشق
هرگام درین بادیه صد شیب و فراز است

در عشق، بلا می‌سپرد دست به دستم
از بوته چو زر باز رهد در دم گازست

نرمی و درشتی ز کسی چشم ندارم
گر صلح‌پذیرست، وگر عربده‌سازست

سر بر نزد از ناز ز گلگشت مرادم
زان روز که تخم املم اشک نیازست

بی جاذبه عشق به منزل نتوان رفت
گر راه خرابات، وگر راه حجازست

عشقت به دل گیر و مسلمان زده آتش
جولانی حسنت همه جا در تک و تازست

مرغ دل محمود هنوز از اثر عشق
پروانه فانوس سر خاک ایازست

آگاهی دل را نبرد غفلت ظاهر
در خواب نیم گرچه مرا دیده فرازست

قدسی سخن من همه‌جا آفت من بود
چون شمع که از چرب‌زبانی به گدازست
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.