هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، به بیان احساسات شاعرانه درباره عشق، دلتنگی، و ارتباط با طبیعت می‌پردازد. شاعر از غنچه و لاله به عنوان نمادهای عشق و رنج یاد می‌کند و به دنبال آرامش در دل طبیعت است. همچنین، اشاره‌ای به مسائل معنوی و عرفانی مانند سجده و کعبه دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی در شعر وجود دارد که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات مانند 'داغ' و 'رنج' نیاز به بلوغ عاطفی برای درک کامل دارند.

شمارهٔ ۹۵

ز بوی او به دل غنچه ارمغانی هست
ز داغ من جگر لاله را نشانی هست

به باغ رفتم و داغم چنان که پنداری
مرا به غنچه ز دلبستگی گمانی هست

گریزم از نفس خلق وقت دلتنگی
که از نسیم، دل غنچه را زیانی هست

نمانده در گرو سایه همای، سرم
ز من هنوز بر او حق استخوانی هست

مباد حسرت تیغ ترا به خاک برم
برآر دست هنوزم که نیم جانی هست

مخوان به کعبه برای زیارت سنگم
که بهر سجده من خاک آستانی هست

ز کار خویش مگو زآنکه پیش کارشناس
چو غنچه هر گره کار را زبانی هست

ز راز تنگ‌دلان بی‌خبر نیم قدسی
که با دلم دل هر غنچه را زبانی هست
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.