هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که از مفاهیمی مانند عشق، رنج، انتظار و جدایی سخن می‌گوید. شاعر از تاریکی روزگار، نبود نوازش، فتنه‌های جهان و درد دل‌های عاشقانه می‌نالد. همچنین، به مفاهیمی مانند خواب و خیال دوست، اضطراب دل و سوار عشق اشاره می‌کند. در نهایت، از پیکان عشق و اشک‌های زنگ‌بسته بر دیده سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارند.

شمارهٔ ۲۹۲

شد تیره روز خلق، ز عارض نقاب کش
دست نوازشی به سر آفتاب کش

تا فتنه جهان نکند دست و پا دراز
دستی به فرق غمزه حاضر جواب کش

زاهد، خلاف عشق بتان کرده‌ای عمل
بر فعل خویشتن، قلم ناصواب کش

اهل هوس به ما سخن امروز سر کنند
گو ماجرای عشق به روز حساب کش

شاید به خواب، روی نماید خیال دوست
ای چشم تر، سری به گریبان خواب کش

مگذار در تپیدن دل نیم‌بسملم
گو تن دمی چو دل ستم اضطراب کش

پیش از نسیم رفت به منزل، سوار عشق
ای عقل گنده پیر، خری در خلاب کش

پیکان او به دیده‌ات از اشک بسته زنگ
قدسی ترا که گفت که آیینه آب کش؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.