تا دل بر آتش غم جانانه سوختیم
از رشک، جان محرم و بیگانه سوختیم

ما را نه قرب شمع میسر، نه وصل گل
از اعتبار بلبل و پروانه سوختیم

افروختیم در حرم کعبه صد چراغ
تا یک چراغ بر در میخانه سوختیم

خون جگر ز شیشه کشیدیم و از حسد
چون لاله، داغ بر دل پیمانه سوختیم

آتش زدیم در جگر عاقلان ز رشک
زین داغها که بر دل دیوانه سوختیم

خوبان نمی‌شوند به ما آشنا و ما
از اختلاط مردم بیگانه سوختیم

امشب که یاد روی تو مهمان دیده بود
تا روز، شمع ماه به کاشانه سوختیم

کردی به غیر گرمی و شد کار ما ز دست
ما هم به آتش دگری خانه سوختیم

قدسی ز حرف عشق نبستیم لب دمی
عمری دماغ بهر یک افسانه سوختیم

«قدسی مشهدی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir