هوش مصنوعی: این متن شعری است که از زبان عاشقانه و عارفانه سخن می‌گوید و به موضوعاتی مانند عشق، رنج، بخشش، و انتظار می‌پردازد. شاعر از معشوق می‌خواهد که به جای آزار و جفا، مهربانی کند و به اسیران عشقش لطف نماید. همچنین، از درد فراق و انتظار اجازه برای نزدیکی سخن می‌گوید و در پایان به موضوع شفاعت و محبت الهی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و مفاهیم مانند 'جفا'، 'حسرت'، و 'شفاعت' نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارند.

شمارهٔ ۴۵۰

چند جفا شیوه و عادت کنی؟
وقت نیامد که مروت کنی؟

خود چه شود، گر به اسیران خویش
لطف به اندازه حسرت کنی؟

جان ز غمت بر لبم آمد نشست
منتظر آنکه تو رخصت کنی

ما و گنه، گر تو به این روی خوب
روز جزا میل شفاعت کنی

خود چه گزینی که ازان بهترست؟
قدسی اگر ترک محبت کنی
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.