هوش مصنوعی:
شاعر از احساس محدودیت و اسارت توسط هنر شکایت می‌کند و بیان می‌کند که هنر به جای آزاد کردن او، باعث بند کشیدن به او شده است. او از خود می‌پرسد چگونه می‌تواند جوهره وجودی خود را پنهان کند، در حالی که مانند بخیه بر روی کار آشکار شده است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق و انتزاعی موجود در شعر، مانند محدودیت هنر و جستجوی آزادی، برای درک و ارتباط برقرار کردن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۹
از بی‌هنری‌ست اینقدر داد مرا
کز قید هنر نکرد آزاد مرا
چون تیغ چه سان کنم نهان جوهر خویش؟
چون بخیه به روی کار افتاد مرا
کز قید هنر نکرد آزاد مرا
چون تیغ چه سان کنم نهان جوهر خویش؟
چون بخیه به روی کار افتاد مرا
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
