هوش مصنوعی:
متن بالا یک نیایش عرفانی است که در آن گوینده از خداوند می‌خواهد که او را به یاد آورد و با لطف خود شادمانش سازد. این متن بیانگر وابستگی انسان به خدا و درخواست یادآوری و شادی از سوی اوست.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با مضامین آن ارتباط برقرار کنند.
مناجات شمارهٔ ۱۵۲
الهی چه یاد کنم که خود همه یادم، من خرمن نشان خود همه را فرا باد نهادم، ای یادگار جانها و یاد داشتهٔ دلها و یاد کردهٔ زبانها، بفضل خود ما را یاد کن و بیاد لطیفی ما را شاد کن.
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۱۵۱
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۱۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
