هوش مصنوعی:
این متن عرفانی از زبان یک عاشق معنوی بیان می‌شود که در برابر فرمان‌های متناقض الهی (مانند فرود آمدن و گریختن، آمدن و پرهیز کردن) به تأمل می‌پردازد. شاعر این نشانه‌ها را به عنوان نشانه‌های قرب الهی یا آزمونی سخت تفسیر می‌کند. با این حال، با وجود تهدیدهای احتمالی، او به مهربانی و لطافت خداوند ایمان دارد و اعلام می‌کند که حتی اگر تمام جهان دشمن او شوند، تا زمانی که خداوند با اوست، این شرایط را می‌پذیرد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، برخی از عبارات مانند 'تهدید آمیز' و 'خصمان من' ممکن است برای خوانندگان جوان تر نیاز به توضیح داشته باشد.
مناجات شمارهٔ ۱۶۵
الهی گاه میگویی فرود آی، گاه میگویی بگُریز، گاه فرمایی بیا، گاه گویی بپرهیز، خدای این نشان قربت است، یا محضرستاخیز ؟ هرگز بشارت ندیدم تهدید آمیز، ای مهربان بُردبار، ای لطیف نیک بار، آمد بدرگاه، خواهی به ناز دار و خواهی خوار دار
گر شوند این خلق عالم سر بسر خصمان من
من روا دارم نگارا چون تو باشی آن من
گر شوند این خلق عالم سر بسر خصمان من
من روا دارم نگارا چون تو باشی آن من
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۱۶۴
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۱۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
