هوش مصنوعی:
متن بیانگر درد و رنجی است که شاعر از آن سخن می‌گوید و آن را به عنوان یک ویژگی خاص و مبارک توصیف می‌کند. همچنین اشاره می‌کند که هر دردی که بر دل او وارد می‌شود، جای خود را به دردی دیگر می‌دهد و این دردها باعث می‌شوند که او در صحبت با دیگران عمیق‌تر و پرشورتر باشد، مانند آتشی که به سوخته‌ای می‌رسد و آن را در بر می‌گیرد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم درد و رنج نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.
مناجات شمارهٔ ۱۷۰
الهی نصیب این بیچاره از این کار همه درد است، مبارک باد که مرا این درد فرد است حاق که هر کس بدین درد ننازد جوانمرد است.
هر درد که زین دلم قدم بر گیرد
دردی دگرش بجای در بر گیرد
زان با ما در صحبت ا ز سر گیرد
کآتش چو رسد به سوخته اندر گیرد
هر درد که زین دلم قدم بر گیرد
دردی دگرش بجای در بر گیرد
زان با ما در صحبت ا ز سر گیرد
کآتش چو رسد به سوخته اندر گیرد
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۱۶۹
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۱۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
