هوش مصنوعی:
نویسنده در این متن به بیان احساسات عرفانی و معنوی خود می‌پردازد و اشاره می‌کند که هر چه می‌دیده یا می‌شناخته، تنها پرده‌ای از حقیقت بوده است. او از خداوند می‌خواهد که آنچه را بدون دخالت او آفریده است، حفظ کند و آنچه را به او سپرده است، به خوبی مدیریت نماید. همچنین، نویسنده ابراز می‌کند که در هر نگاه، حضور خدا را احساس می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از زبان ادبی و کهن ممکن است برای نوجوانان جوان چالش‌برانگیز باشد.
مناجات شمارهٔ ۲۰۰
الهی هر چه نشان می شمردم پرده بود و هر چه مایه می دانستم بهیده بود. ای کردگار نیکو کار آنچه بی ما ساختی بی ما راست دار و آنچه تو بر تاوی به ما مسپار.
از بسکه دو دیده در خیالت دارم
در هرچه نگه کنم تویی پندارم
از بسکه دو دیده در خیالت دارم
در هرچه نگه کنم تویی پندارم
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۱۹۹
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۲۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
