هوش مصنوعی: متن بالا یک مناجات عرفانی است که در آن گوینده به ستایش خداوند می‌پردازد و از او می‌خواهد که پرده‌های غفلت را از دلش بردارد و او را از عیوب وجودی پاک کند. در این متن، خداوند به عنوان نور، مهر، و سرور جان نزدیکان توصیف شده و تأکید می‌شود که او همیشه حاضر است و تنها از طریق خودش می‌توان او را یافت.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و زبانی نسبتاً پیچیده است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، درک مفاهیمی مانند تجلی نور الهی و پاکسازی درونی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

مناجات شمارهٔ ۱۹۹

الهی تو آنی که نور تجلی بر دلهای دوستان تابان کردی و چشمه های مهر در سر ایشان روان کردی، تو پیدا و به پیدایی خود در هر دو گیتی نا پیدا کردی. ای نور دیدهٔ آشنایان و سُوز دل دوستان و سرور جان نزدیکان، همه تو بودی و تویی، تو نه دوری تا ترا جوینده نه غافل تا ترا پرسند، نه ترا جز بتو یابند. خداوندا یکبار این پردهٔ من از من بردار، و عیب هستی من از من وادار و مرا در دست کوشش مگُذار بار خدایا کردار از ما در میار و زبان ما از ما وادار.
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۱۹۸
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۲۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.