هوش مصنوعی:
این متن به بیان احساسات و تفکرات شاعر درباره خود و رابطه‌اش با خدا می‌پردازد. در بخشی از آن، شاعر با نگاه به خود، احساس حقارت می‌کند و در بخش دیگر با نگاه به خدا، احساس بزرگی و بندگی می‌نماید. همچنین، او گاهی با توجه به ذات خود، احساس ترس و گاهی با عبور از صفات خود، به عرش نظر می‌اندازد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و خودشناسی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، استفاده از زبان ادبی و استعاره‌های پیچیده، مناسب مخاطبان با سطح درک بالاتر می‌باشد.
مناجات شمارهٔ ۲۴۳
الهی چون با خود نگرم و کردار خود بینم گویم از من زارتر کیست ؟ و چون با تو نگرم و خود را در بندگی تو بینم گویم از من بزرگوارتر کیست :
گاهی که به طینت خود افتد نظرم
گویم که من از هر چه در عالم بترم
چون از صفت خویشتن اندر گذرم
از عرش همی به خویشتن درنگرم
گاهی که به طینت خود افتد نظرم
گویم که من از هر چه در عالم بترم
چون از صفت خویشتن اندر گذرم
از عرش همی به خویشتن درنگرم
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۲۴۲
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۲۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
