الهی گاهی که به خود می نگرم همه سوز و نیاز شوم و گاهی که به او نگرم همه راز و ناز شوم، چون به خود نگرم گویم :

پر آب دو دیده و بس آتش جگرم
بر باد دو دستم و پر از خاک سرم
چون به او نگرم گویم :

چه کند عرش که او غاشیه ی من نکشد
چون به دل غاشیه ی حکم وقضای تو کشم

بوی جان آیدم از لب که حدیث تو کنم
شاخ عز رویدم از دل که بلای تو کشم

«خواجه عبدالله انصاری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir