هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که در آن شاعر از زیبایی و فریبندگی معشوق سخن می‌گوید و به مفاهیمی مانند عشق، دلبری، فریب، و زهد اشاره می‌کند. شاعر از چشم‌های معشوق به عنوان نماد سحر و فریب یاد می‌کند و به رابطه‌ی پیچیده‌ی بین عاشق و معشوق می‌پردازد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عاشقانه و عارفانه‌ای است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و مفاهیم مانند فریب و مکر نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک دارند.

شمارهٔ ۱۱۸

ترا دو رخ به دو خط فن دلبری آموخت
تو از دو چشم و دو چشم از تو ساحری آموخت

تو طفل مکتب حسنی معلم تو دو چشم
معلمت همه شوخی و دلبری آموخت

فریب و مکر به غمزه چه میدهی تعلیم
وشه گیر چه حاجت مزوری آموخت

کجا درست کنند اهل زهد تخته عشق
که مشکل است به میمون دروگری آموخت

به دور حسن نو آن عارف است و حرف شناس
که نوع زهد سترد و قلندری آموخت

کی که قیمت خاک درت به عاشق گفت
بهاشناسی جوهر به جوهری آموخت

کمال برد به نطق از شکر سبق گوئی
لبت به طوطی طبعش سخنوری آموخت
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.