دلم بدان که تو میخوانیش غلام خوش است
که نام بندگی اینها برای نام خوش است

همیشه خواهم و پیوسته داغ بند گیت
که پادشاهی و دولت على الدوام خوش است

دگر به زلف تو خواهم ز جور غمزه گریخت
که دور فتنه توجه به سوی شام خوش است

خوش آمدست نشستن به زلف و حال ترا
بر همیشه مردم صیاد را به دام خوش است

به دور حسن رخت بایدم از آن لب کام
چو در اوان گل و لاله نقل و جام خوش است

خوش است از تو سلامی مرا در آخر عمر
چو نامه رفت با تمام و السلام خوش است

کمال حال دل و زلف تو خوش و بد گفت
که لف و نشر مشوش درین مقام خوش است

«کمال خجندی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir