هوش مصنوعی: این متن شعری است که از زیبایی‌های طبیعت، عشق و احساسات عمیق انسانی سخن می‌گوید. شاعر از بلندای سرو، بوی دل‌انگیز باغ و بوستان، و تأثیر عشق بر دل‌ها یاد می‌کند. همچنین، به رنج‌ها و زحمت‌های زندگی و عشق اشاره دارد و از احساس شرمندگی در برابر ناصح مشفق سخن می‌گوید.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و شاعرانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از عبارات مانند 'دل آرد بدست از وی کشم' نیاز به سطحی از بلوغ فکری و عاطفی دارد.

شمارهٔ ۴۵۲

سرو سهی در بوستان چندانکه بالا می کشد
پیش قد و بالای او از سرکشی پا می کشد

گر دوستانرا می کشد خاطر به باغ و بوستان
هرجا که باشد بوی تو ما را دل آنجا می کشد

پیش رخ تو می کشد خط دانه دلهای ما
چندین هزاران دانه را موری بتنها می کشد

ننوشت کس در مکتبی بالاتر از باقوت خط
بالای با قوت او خطی بنگر چه زیبا می کشد

از موج اشک ار بنگری بگذشته دود سینه ها
دانی کزان به آه ما سر بر ثریا میکشد

شرمنده ایم از ناصح مشفق که در اصلاح ما
هم زحمت خود می دهد هم زحمت ما می کشد

زان غمزه هر تیری که دل آرد بدست از وی کشم
مسکین کمال از دست دل دایم ازینها می کشد
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.