هوش مصنوعی:
در این متن، شخصی به علاالدین می‌گوید که از شنیدن این نکته غمگین شده است که اگر حافظ نبود، همه اعضای او در مغاک می‌افتاد. سپس اشاره می‌کند که بنده نیز باید قرآن یاد بگیرد تا تن پاکش در خاک نپوسد. در پایان، گوینده به بنده مقبل می‌گوید که نترسد، زیرا انگشت در خاک نمی‌پوسد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مفاهیم مذهبی و فلسفی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۶۶
دی عزیزی بعلاالدین گفت
که ازین نکته شدستم غمناک
کانگه حافظ نبود خاک خورد
همه اعضاش چو افتد به مغاک
بنده هم یاد بگیرد قرآن
تا که در خاک نپوسد تن پاک
گفتم ای بنده مقبل تو مترس
هرگز انگشت نپوسد در خاک
که ازین نکته شدستم غمناک
کانگه حافظ نبود خاک خورد
همه اعضاش چو افتد به مغاک
بنده هم یاد بگیرد قرآن
تا که در خاک نپوسد تن پاک
گفتم ای بنده مقبل تو مترس
هرگز انگشت نپوسد در خاک
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
