هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر عشق عمیق شاعر به معشوق است که در آن، معشوق به عنوان قبله، محراب و بهشت شاعر توصیف می‌شود. شاعر از همه چیز دنیا و آخرت به نفع عشق به معشوق چشم‌پوشی می‌کند و تنها وجود معشوق برای او کافی است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن ممکن است برای سنین پایین‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از عبارات مانند 'هوس روی تو' و 'غمزة جادوی تو' ممکن است نیاز به بلوغ عاطفی برای درک صحیح داشته باشند.

شمارهٔ ۶۱۸

گر به مسجد نروم قبله من روی تو بس
بعد ازین گوشه محراب من ابروی تو بس

عذر خواهان گناهان شبان روزی من
غم روی تو و آشفتگی موی تو بس

روز محشر که بیارد همه کس دستاویز
من سودا زده را حلقه گیسوی تو بس

حور عین گر نگشاید در فردوس مرا
هوس روی تو و خاک سر کوی تو بس

ور شرابش ندهد ساقی رضوان بهشت
سر خوش نرگس جادوی را بوی تو بس

باغیانا نروم دیدن باغ نو که شد
دیده را با قدش از سرو لب جوی تو بس

نیست حاجت که کشی تیغ به آزار کمال
که به خون ریختنش غمزة جادوی تو بس
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.