هوش مصنوعی: شاعر در این متن از شادی و نوشیدن شراب سخن می‌گوید و بیان می‌کند که در غم ناموس و نام به جان آمده است. او آرزوهای خود را صحبت یاران و نوشیدن مداوم شراب می‌داند و عشق را تنها دارایی خود می‌خواند. همچنین، او از درد و ذوق درونی عاشقی سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که بدون این دو، عشق حرام است. شاعر به سرو قد عالی و سایه‌اش پناه می‌برد و از وابستگی خود به آن می‌گوید.
رده سنی: 18+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است و همچنین به نوشیدن شراب اشاره دارد که ممکن است برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نباشد.

شمارهٔ ۷۳۶

روز نشاطست و عیش باده بیارید و جام
زآنکه به جان آمدم در غم ناموس و نام

هست مرا آرزو یک دو مراد از جهان
صحبت یاران خوش صحت و شرب مدام

ور نبود هیچ ازین دولت حسن تو باد
عشق تو ما را بس است درد تو ما را تمام

ذوق درونی و درد لازمه عاشقیست
هر که در و این دو نیست عشق برو شد حرام

گرنه بشویم به می سینه پر جوش را
از سر من کی رود این همه سودای خام

دیده بد فرصئی کور بود دایما
عیش کنم لایزال نوش کنم می مدام

پشت و پناه من است سرو قد عالیت
سایه عالیت باد بر سر ما مستدام فارغم

تا به تو وابسته ام کلی و جزوی کار
از نیک و بد ایمنم از خاص و عام

سعی بسی کرده ام تا به تو ره برده ام
غابت سعی کمال هست همین والسلام
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.