ما در حریم مجلس عشاق محرمیم
با درد پار صاحبه و با ناله همدمیم

تا نوبت غلامی آن در به ما رسید
هر جا که می رویم عزیز و مکرمیم

عاقل خبر نیافت که ما را طریقه چیست
دیوانه پی نبرد که ما در چه عالمیم

در دور غصه های تو کان مستدام باد
فارغ ز شادمانی و آسوده از غمیم

از خون چو غنچه گرچه دل مالبالست
پیش لب و دهان نو خندان و خرمیم

دردسر طبیب گرانست بر سری
ما را که خسته خاطر از آسیب مرهمیم

اگر حال درد ما نکنی باور از کمال
از غم سؤال کن که شب و روز با همیم