من ز جانان به جان گریخته ام
وزه جفای جهان گریخته ام

آفرین بر گریز پائی من
کز غم این و آن گریخته ام

خلق در خانه ام کجا بابند
که من از خان و مان گریخته ام

بر درش دیده ام رقیبان را
چون گدا از سگان گریخته ام

گفت: از من گریخت نتوانی
گفتمش من از آن گریخته ام

بنده هرگز گریخت ز آزادی
از در او من آن گریخته ام

گر تو ناگه گریختی ز کمال
من ازو هر زمان گریخته ام