هوش مصنوعی: این متن شعری است که از زبان شاعری بیان می‌شود که از درد و رنج‌های عاطفی سخن می‌گوید. شاعر از مخاطب می‌خواهد که از خوشی‌ها با او سخن نگوید و تنها با شمشیر (کنایه از سخنان تند و دردناک) با او صحبت کند. او به مخاطب هشدار می‌دهد که اگر از خون او (کنایه از آزار عاطفی) لذت ببرد، به زودی مجازات خواهد شد. شاعر همچنین از غم‌های گذشته یاد می‌کند و درخواست می‌کند که دوباره آن غم‌ها را به او بدهند، اما این بار بدون فریب. در ادامه، شاعر به رازهای نهفته و معماهایی اشاره می‌کند که نباید فاش شوند و از زیبایی و خوبی‌های مخاطب سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند 'شمشیر' و 'خون' است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، موضوعات غم و اندوه و هشدارهای عاطفی نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۰۱۳

حدیث خوشی هیچ با ما نگوئی
سخن جز به شمشیر قطعا نگونی

بحل کردمت خون خود گر بنازی
کشی زودم امروز و فردا نگونی

هرآن شربت غم که دادی نخستین
بمن ده بشرطی که صهبا نگونی

چو گونی لقب نازل از آسمان شد
نهان از چه شد آب حیوان که داند

نهان از چه شد آب حیوان که داند
تو با آن دهان نکته تا نگوئی

مبادا که پابند نقش دهانت
بهر کس دگر این معما نگوئی

کمال آنچه گونی از آن روی زیبا
برویش که جز خوب و زیبا نگویی
وزن: فعولن فعولن فعولن فعولن (متقارب مثمن سالم)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.