گر تو دل ما سوختی از آتش دوری
ما بی تو به دل بر نزدیم آب صبوری

هرچند که دور از تو چو فرهاد فتادیم
چون سنگ دلان دل ننهادیم بدوری

دانم نخوری غم ز هلاک من رنجور
در ماتم بلبل ننشیند گل سوری

تا با توام از روضه نیندیشم و از حور
هرجا نونی آن روضه خلدست و تو حوری

صوفی اگرت روی در آن غمزه و ابروست
پیوسته به محرابی و در عین حضوری

خوبان که به چشم همه محبوب نمایند
ایشان همه چشمند که بینند و تو نوری

گر بی تو صبور است کمال این گنهی نیست
این نکته ضروریست که صبرست ضروری

«کمال خجندی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir