هوش مصنوعی: این متن عاشقانه و احساسی است که در آن شاعر از عشق و دل‌بستگی شدید به معشوق سخن می‌گوید. او از نگاه مستانه معشوق، دل‌باختگی و از دست دادن خود در این عشق می‌گوید و آرزو می‌کند که معشوق نیز روزی به او مهر بورزد. شاعر از درد فراق و دوری از معشوق نیز می‌نالد و ابراز می‌کند که بدون دیدن روی معشوق، زندگی برایش سخت و دردناک است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 16 سال نامفهوم یا سنگین باشد. همچنین، درک برخی از اصطلاحات و استعاره‌های شعری ممکن است به سطحی از بلوغ فکری نیاز داشته باشد.

شمارهٔ ۱۲

بدیدم چشم مستت رفتم از دست
گوان را بر دلی کو یا نبی مست

دلم خود رفت و می دانم که روزی
بمهرت هم بشی خوشیانم از دست

به آب زندگی ای خوش عبارت
لوانت لاو، آج من دیل ویان بست

دمی بر عاشق خود مهربان باش
کژی سر مهر ورزی کست بو گست

اگر روزی نبینم روی خوبت
بشان شهرانره او سر زنان دست

به مهرت گر همام از جان بر آید
مواژش کان یوان بمرت و وارست

گرم خا وا کرى بشتم بوینی
بیویت خته بوم ژاهنام سرمست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.