نه باغ بود و نه انگور و هی نه باده پرست
که دوست داد شرابی به عاشقان الست

هنوز در سر ما هست ذوق آن مستی
حریف مجلس او تا ابد بود سرمست

ز دست و پا و سر ما اثر نبود هنوز
که جانشراب محبت کشید و رفت از دست

اگر چه از شکن زلف خوب رویان شد
دلم شکسته ولی عهد روی او نشکست

ز غیرت است که چندین هزار پرده نور
میان دیده عشاق و روی خویش ببست

گذشت عکس وی از پرده ها و پرده ما
در ید و زاهد مستور گشت باده پرست

همام را همه شب انتظار خورشید است
خنک دلی که به نور صفات حق پیوست

«همام تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir