هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از بوی خوش معشوق و تأثیر آن بر طبیعت، مانند باد صبا، گل‌ها و مرغان سحرخوان سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از تصاویر طبیعی مانند گلزار و نسیم، احساسات عاشقانه خود را بیان می‌کند و به ارتباط بین عشق و عناصر طبیعت می‌پردازد.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و استفاده از استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، زبان و ساختار شعری آن برای نوجوانان و بزرگسالان جذاب‌تر و قابل‌درک‌تر است.
شمارهٔ ۱۶
بوی خوشت همره باد صباست
آنچه صبا راست میسر که راست
دوش چو بوی تو به گلزار برد
ناله مرغان سحر خوان بخاست
گل چو نسیم تو شنید از صبا
گفت که این بوی بهشت از کجاست
ای گل نوخاسته آگه نه ای
کاین اثر بوی دلارام ماست
دست من و دامن باد صبا
ناز پی زلف نگارم چراست
باد کجا لایق سودای اوست
عشق و هوا هر دو به هم نیست راست
صحبت آیینه نخواهد همام
در نظرش گر چه سراسر صفاست
آنچه صبا راست میسر که راست
دوش چو بوی تو به گلزار برد
ناله مرغان سحر خوان بخاست
گل چو نسیم تو شنید از صبا
گفت که این بوی بهشت از کجاست
ای گل نوخاسته آگه نه ای
کاین اثر بوی دلارام ماست
دست من و دامن باد صبا
ناز پی زلف نگارم چراست
باد کجا لایق سودای اوست
عشق و هوا هر دو به هم نیست راست
صحبت آیینه نخواهد همام
در نظرش گر چه سراسر صفاست
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
