هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی به زیبایی‌های معشوق و تأثیرات روح‌بخش او بر طبیعت و زندگی می‌پردازد. شاعر از دیدار معشوق به عنوان بهشت یاد می‌کند و تأکید می‌کند که تنها دیدن او ارزش باز کردن چشم‌ها را دارد. همچنین، او از گذشت زمان و از دست دادن جوانی بدون معشوق اظهار تأسف می‌کند، اما به لطف زیبایی معشوق امیدوار است که روزگار جوانی بازگردد.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم فلسفی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۹۲

بهشت روی تو را پاک دیده یی باید
که جز به دیدن روی تو دیده نگشاید

به آب چشم دهم غسل نور بینایی
نظر به چشمهٔ خورشید اگر بیالاید

سپیده دم به هوای بهار هر روزی
به شبنم سحری روی گل بیاراید

که تا به روی تو ماند مگر نمی داند
که غیر حسن و طراوت ملاحتی باید

به خاک کوی تو چون بگذرد نسیم بهار
حیات بخشی و بوی خوشش بیفزاید

دریغ عهد جوانی که بی تو رفت از دست
کجاست تا به چنین صحبتی بیاساید

ولی به دولت حسنت امید می دارم
که روزگار جوانی به فرق باز آید

به بخت گفتم با ما موافقت نکنی
جواب داد که گر دوست لطف فرماید

اگر زند نفسی بی حکایت تو همام
نه از حساب سخن دان که باد پیماید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.