هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و عرفانی، ستایشی از معشوق است که با زیبایی‌های بی‌نظیر و تأثیرات روح‌بخشش، جان و دل عاشق را زنده می‌کند. شاعر از لبان معشوق به عنوان منبع حیات و از نگاهش به عنوان موهبتی الهی یاد می‌کند و خود را نیازمند توجه و لطف او می‌داند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عرفانی و عاشقانه‌ای است که ممکن است برای درک کامل، نیاز به بلوغ فکری و عاطفی داشته باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.
شمارهٔ ۱۰۸
لبت راست آب حیاتی دگر
دهان تو دارد نباتی دگر
تو سلطان حسنی و ما بی نوا
بود حسن را هم زکاتی دگر
نظر کرده چشمت یکی ره به من
نماید مگر التفاتی دگر
بر اصحاب دل از خط آورده ای
به صد جان وصد دل براتی دگر
لبت گر زند یک نفس با همام
بخشد به جانش حیاتی دگر
دهان تو دارد نباتی دگر
تو سلطان حسنی و ما بی نوا
بود حسن را هم زکاتی دگر
نظر کرده چشمت یکی ره به من
نماید مگر التفاتی دگر
بر اصحاب دل از خط آورده ای
به صد جان وصد دل براتی دگر
لبت گر زند یک نفس با همام
بخشد به جانش حیاتی دگر
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
