چه می خورده است چشم نیم خوابش
که او مست است وهشیاران خرابش

زهی بیداری بختم در آن شب
که آید خواب تا بینم به خوابش

اگر پرسد که بی ما زنده چونی
نخواهد بود جز حیرت جوابش

اگر آن زلف چون شب های هجران
نگشتی سایه بان آفتابش

نظر را کی بدی ز اشراق رویش
مجالی با جمال بی نقابش

همام از باده مستغنی ست ساقی
که می خورد از لب چون لعل نابش

«همام تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir