چون سر زلف تو برعارض زیبا دیدم
روز نوروز و شب قدر به یکجا دیدم

در بهشت رخ تو بر طرف آب حیات
جان صاحب نظران را به تماشا دیدم

همه به روی تو چه ماند که به جای کلفش
نقطه ها بر رخت از عنبر سارا دیدم

گفت روی تو به خورشید که هرگز دیدی
بهتر از خویش بگفتا که شما را دیدم

به سر زلف تو کردم نظر از هر مویش
صد دل شیفته را سلسله بر پا دیدم

دل خود را ز میان همه می جستم باز
بند آن شیفته بر جمله اعضا دیدم

گفتمش کار تو با سلسله چون است ای دل
گفت کاین بند فتوح همه دل ها دیدم

چون در ان زلف چو زنجیر بیا بم راهی
از جهان آنچه مرا بود تمنا دیدم

سخن خال و لبت چون به زبان آوردم
دهن خویش پر از عنبر و حلوا دیدم

لب لعلت قدم خواجه نمی یارم گفت
لایق خاک در مجلس اعلا دیدم

گر به سوی تو بود میل افاضل چه عجب
جوی ها را همه آهنگ به دریا دیدم

از نعم گفتن تو سایل انعامت را
دهن از خنده به شکل دهن لا دیدم

«همام تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir